یا ربِّ جآن...

یه مدته بدجوری کارم گیرههه...

بدجوری...

از همه طرف اوضاع دلم خرابه...

اما وقتی خیلی خودمونی میشینم و با خدای خودم حرف میزنم و فکر میکنم؛

میبینم که اینا همش یه حکمتی، دلیلی، چیزی داره دیگه...نه؟!

دیگه عادت کردم و اینو به خودم قبولوندم که خدا، خدای مهربون و رحیم من، اون بالاسری که از خودم بیشتر به فکرمه...

چون منو دوست داره، چون عاشق منه،

چون من بنده اونم، چون اون خدای منه...

منو گذاشته تو شرایط خاااااصّ...

میخواد با همه سختی هاش منو امتحان کنه...

میخواد ببینه منی که ادعای بندگیشو دارم چند مرده حلّاجم؟؟؟

برا همین هر وقت حالم بد میشه...

هر وقت دلم میگیره از بعضیا...

با خودم میگم...

آهای تو...

تو الان تو آزمونی...

یک نفر اون بالا نشسته و منتظره ببینه تو چیکار میکنی...

حواست باشه...

خدا منتظر رفتارته...

یه وقت تجدید نشی؟!

رفوزه نشی؟!

اما بدون که خدا خیلی دوستت داره که امتحانت میکنه...

بدون خدا همیشه هست...

همیشهِ همیشه...